Elk nadeel heb zijn voordeel.

Afgelopen half jaar hielp ik iemand op weg naar totaal ander werk. Hij had in de bouw gewerkt en daarna in het onderwijs. Daar droogde de stroom leerlingen op en zo kwam hij voor de keus op zoek naar een school die nog wel voldoende leerlingen had, of totaal iets anders. Terug naar de bouw was een te makkelijke keuze, daar had hij mij niet voor nodig.

Zoals ik ook wel vaker van mensen hoor die onvrijwillig werkloos geworden zijn of om gezondheidsredenen op zoek moeten naar ander werk, was dit een moment van bezinning. Wat wil ik de rest van mijn leven. Ik geef kandidaten dan vaak een of meer oefeningen mee die hen helpen die knoop te ontwarren.

Niet zelden leidt dit tot wat ik maar zeer doorleefde antwoorden en gedachten noem. Ze hebben er met hun partner en vrienden over gesproken, hun kwaliteiten op een rij gekregen, maar soms ook iets van berusting gevonden.

Dan maar geen verre vakanties, een groter huis, of een baan met veel reistijd en slechte werk-privé balans. Niet zelden maken ze er ook een nieuw financieel plaatje bij en blijkt eerder stoppen met werken, of korter werken, of gewoon een baan met een lager salaris maar meer voldoening een realistisch perspectief. Keuzes die niet iedereen zo maar even maakt, maar waar soms een vervelende aanleiding de trigger is.

En wat gaat mijn kandidaat nu doen? Na brede oriëntatie, meelopen op verschillende locaties, en vele gesprekken met mensen in die sector, heeft hij voor de zorg gekozen. Een zij-instromer noemen ze dat tegenwoordig. Ik denk dat de zorgsector er een prima werknemer bij heeft.

Ook zonder ontslag, ziekte of andere ingrijpende gebeurtenis kan het zinvol zijn op gezette tijden eens na te denken of het werk dat je nu doet voldoende toekomstbestendig is.

De vakantie is daar een mooi moment voor. Ik ben er weer in september.

 

Ron Vonk, loopbaanadviseur.

Juni 2019